Historia Sewilli

Sewilla ma niesamowitą historie.

Ruiny – rzymskiej Italica

Legenda głosi, ze miasto zostało założone przez Herkulesa, lecz wg badań archeologicznych dokonali tego najprawdopodobniej Iberowie w II w p.n.e.  Zostali oni podbici praz Fenicjan, którzy założyli miasto. Po Fenicjanach nastali Kartagińczycy. W 209  p.n.e. Rzymianie pod wodzą Scypiona Afrykańskiego Starszego najechali tereny obecnej Hiszpanii. Wojna trwała 3 lata, w roku 206 p.n.e. dowodzone przez Hannona wojska kartagińskie zostały pokonane. Rozpoczął się okres romanizacji Półwyspu Iberyjskiego. W tym samym roku, z rozkazu Scypiona, na terenie miasta powstała osada dla weteranów wojennych o nazwie Italica. Rozkwit Sewilli nastąpił w 45 p.n.e. za sprawą Juliusz Cezar. Wzniesiono mury obronne, a w centrum pokaźne forum, jako miejsce handlu. Zmieniono nazwę na Colonia Julia Romana. Przez kolejne wieki rozwój miasta związany był z Imperium Rzymskim, lecz mimo to ludność dalej wierzyła w fenickich bogów. W II wieku powoli na te tereny dotarło chrześcijaństwo.

W 461 roku miasto zdobyły połączone wojska Wandalów i Alanów. Dość szybko ich miejsce zajęli Wizygoci, którzy utworzyli tu swoje królestwo.

Maurowie

Akazar ogrody widok z góry

Radykalna zmiana nastąpiła w 712  roku, gdy półwysep Iberyjski zaczęli najeżdżać Berberowie i Arabowie. Do pierwszej bitwy pomiędzy Islamistami i armią króla Roderyka doszło nad rzeką Guadalete.  Armia Gotów została pokonana, a król zabity. Zwycięstwo to otworzyło drogę do szybkiego podboju całego kraju. Wciągu kilku lat małym nakładem sił, Maurowie podbili cały Półwysep Iberyjski i ustanowili swoje panowanie na całym terenie. Podlegali władzy kalifów w Damaszku. W imieniu kalifa rządził kolejni namiestnicy. Ich głównym zadaniem była dalsza ekspansja islamska poza Pireneje. Początkowo Maurowie, zajęli część państwa Franków lecz szybko zostali odparci.

W Sewilli utworzono główną islamska siedzibę w Al-Andalus, jak nazywano Hiszpanię. Maurowie rozbudowali rzymskie umocnienia i zbudowali zamek Alkazar, przemianowany z czasem na pałac królewski. Po zajęciu całego półwyspu w roku 755 główny ośrodek administracyjny został przeniesiony z Sewilli do Kordoby i tak utworzono Emirat Kordoby, niezależny od kalifów w Damaszku. Z czasem nastąpiły podziały wśród władców i w Sewilli panował niezależny król. Przez niemal pół wieku islamskiego zwierzchnictwa nad Hiszpanią ludność była mocno zróżnicowana. Maurowie, którzy przybyli z Afryki, Żydzi i Chrześcijanie.

Chrześcijanie

Katedro NMP

W 1247 roku armia chrześcijańska rozpoczęła rekonkwistę Andaluzji. Odbijając miasto po mieście wyzwalały półwysep spod władzy Maurów. Kastylijskie wojska oblegały Sewillę przez 15 miesięcy. Po zdobyciu miasta przez Ferdynanda III Kastylijskiego, większość mieszkańców nadal stanowili Muzułmanie oraz Żydzi. Pozostawiono im względna swobodę, obarczono jedynie znacznymi podatkami. Chrześcijanie rozpoczęli budowę pałaców i kościołów, często wykorzystując istniejące budynki wzniesione przez Maurów. W 1248 r. rozpoczęła się budowa Katedry Najświętszej Marii Panny -symbolu chrześcijańskiej potęgi, na ruinach Wielkiego Meczetu.

W 1391 roku w Sevilli doszło do pogromu mieszkających w mieście Żydów. Zabito tysiące z nich, zarekwirowano ich majątki. Ci którzy przeżyli zostali zmuszeni do przyjęcia wiary chrześcijańskiej.

W 1480 roku rozpoczęły się w mieście okrutne działania Trybunału Inkwizycji. Na placu San Francisco 6 lutego 1481 r. po raz pierwszy i niestety nie ostatni, dokonywano Auto De Fe, publicznych deklaracji wiary. Często kończyły się one spaleniem na stosie.

Krzysztof Kolumb przed obliczem Władców Katolickich

Gdy w 1492 roku Krzysztof  Kolumb wypływał na poszukiwanie nowej drogi do Indii, nikt nie przypuszczał, jak ta wyprawa odmieni losy świata i miasta Sewilla. Po odkryciu Ameryki i powrocie Kolumba do Sewilli, spotkał się on z Izabelą Kastylijską  i Ferdynandem Aragońskim w pałacu Alkazar. Na mocy królewskiego dekretu, cały towar przywieziony z nowego świata, musiał przejść przez skład – Casa de Contraction w Sewilli. Wówczas nastąpił Złoty Wiek miasta. Tysiące kupców z całej Europy przybywało do Sewilli. Port na rzece Guadalquivir, stał się bramą do Nowego Świata.

W XVI w. część handlu przejął nowy port w Kadyksie, lecz rozwój Sewilli przerwała dopiero epidemia dżumy w roku 1649. Nazywana Wielka Plagą, doprowadziła do śmierci 150 tysięcy mieszkańców miasta.

Upadek potęgi miasta

W 1717 Sewilla utraciła swój monopol na handel z nowym światem na rzecz Kadyksu, ze względu na zamulenie koryta rzeki Gwadalkiwiru. Był to ogromny cios w gospodarkę miasta.

Szukając innych źródeł dochodu w 1728 r. otwarto Królewska Fabrykę Tytoniu. Ponowny rozwój nastąpił dopiero w XVIII w, w erze przemysłowej, lecz już nie na skalę Złotego Wieku.

Plac Hiszpański

W 1929 roku Sewilla była organizatorem wystawy Iberoamerykańskiej, a w 1992 roku Wystawy Światowej, w 500 rocznicę wyruszenia w pierwszą podróż Krzysztofa Kolumba.

Postać wielkiego odkrywcy jest nierozerwalnie związana z Sewillą. Tu spotykał się z parą królewską, dzięki jego odkryciom geograficznym, miasto stało się europejską potęgą i tu został pochowany. Choć kilka innych miast na świecie, podaje, że u nich znajduje się grób Kolumba, to przeprowadzone badania genetyczne potwierdziły, że jego ciało spoczywa w sarkofagu w Katedrze NMP w Sewilli.